Ξεκινήσαμε άσχημα τη μέρα μας με αυτά που διαβάσαμε στην ανάρτησή του στο facebook από τον Άδωνι Χρήστου
Η Ανάρτηση στο Facebook:
Σκέφτηκα πολύ πριν γράψω αυτό το πόστ μετά από ένα συμβάν που μας έτυχε. Φυσικά ενημέρωσα κάποιους εμπλεκόμενους. Ο λόγος που γράφω κάποτε είναι διότι λόγω της ιδιότητας μου ίσως μπορώ να επηρεάσω έστω έναν φίλο είτε αυτός πρόκειται για έφηβο παίκτη μου η γονέα. Προσπαθώ να προσέχω τι γράφω και να μην είναι gossip. Το έχω ξαναπεί ότι όσα προβλήματα κι αν έχεις προσπάθα να τα λύσεις χωρίς να επηρεάζεται το μωρό σου. Το να έχει άμεσο αντίκτυπο πάνω του σημαίνει είσαι αδύναμος και ψάχνεις εξιλαστήριο θύμα και στο τέλος δεν είναι καταλάθος αλλά το επιδιώκεις. Μετά που εσύ το κάνεις, εγώ προσπαθώ όποιο μωρό περνά δύσκολα να είμαι δίπλα του. Διότι δεν μπορώ να το αγνοήσω.
Ο Κορωνοιός φίλοι μου, για μας, μας άφησε κληρονομιά.
Ήδη πέρασαν δυο χρόνια. Κάποια παιδιά νόσησαν από μια ως δυο φορές. Πολλοί γονείς θεωρούν ότι οκ αυτό ήταν τελείωσε. Καταργήθηκαν τα μέτρα όσα κρούσματα κι αν έχουμε. Καταργούνται οι μάσκες, οι στερήσεις, οι εγκλεισμοί, οι περιορισμοί σε δραστηριότητες. Μας κούρασαν όλους. Σ αυτά θεωρώ ότι και για μας τελείωσαν. Ευτυχώς ήρθαν τα παιδιά σιγά σιγά πίσω στα γήπεδα.
Όμως, για μας τους προπονητές δεν τελείωσε. Μερικούς τους παραλάβαμε διαφορετικούς. Αλλαγμένους. Μερικούς. Δεν είμαι ούτε παιδοψυχίατρος ούτε παιδοψυχολόγος. Χρειάζεται όμως σε κάποιες περιπτώσεις εκτός της προπονητικής μου ιδιότητας να κάνω και λίγο τον ψυχολόγο σε κάποια θέματα που συναντούμε στην ακαδημία. Είδα παιδιά να έρχονται πίσω με προβλήματα υγείας. Και σωματικά και ψυχικά. Είδα παιδιά που νόσησαν και με το παραμικρό κουράζονται. Και δεν είναι έλλειψη φυσικής κατάστασης. αλλά απόκτησαν κάτι σαν άσμα. Να έχουν μόνιμο βήχα.
Το χειρότερο είναι ότι είδα και παιδιά με τεράστια ψυχικά προβλήματα. Χαμένοι στις σκέψεις τους, χαμένα βλέμματα. Δυστυχισμένα μωρά. Αρκετοί γονείς που πέρασαν δύσκολη φάση με την ψυχική υγεία του παιδιού τους μου είπαν Άδωνη να γίνει το μωρό μου καλά και δεν με νοιάζει τίποτα άλλο, ούτε η επίδοση του ούτε τίποτα. Και μετά που το ξεπερνά ξαναπέφτουν στην ίδια παγίδα. Ξαναρχίζουν την πίεση τους να είναι ένα μωρό τέλειο μαθησιακά, το τέλειο μωρό στα μάτια τους. Δεν ταρακουνήθηκαν από την πρώτη σφαλιάρα της ζωής σαν και ο διάολος δεν περιμένει στην γωνιά να ξανακτυπήσει. Είδα παιδιά που δεν τους έκατσε ο εγκλεισμός. έκοψαν πείσω μαθησιακά. Ένα παιδί που είναι 3η γυμνάσιου δεν έκατσε εξετάσεις 2 χρόνια. έκανε μαθήματα διαδικτυακά αρκετό καιρό και τώρα στην 3η πρέπει για πρώτη φορά να διαχειριστεί το άγχος των εξετάσεων αφού στα on line μισοκοιμόταν στον καναπέ. Συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου παιδιού.
Είδα παιδιά να βίωσαν καταστάσεις στο σπίτι, είδα και μίλησα με γονείς που χώρισαν αφού δεν τα βρήκαν στους εγκλεισμούς. Άλλο να μπαίνει η ώρα 8:00-9:00 σπίτι κι άλλο να δουλεύεις με τηλεργασία. Κάποιοι δεν το διαχειρίστηκαν σωστά. Η αλλαγή και οι πολλές ώρες μαζί έφερε καυγάδες. Ακόμα δεν έφτασα στα τραγικά. Θα είναι πιο κάτω.
Είμαι ένας προπονητής που με διακατέχει το πάθος. όλοι με ξέρουν. Θέλω να είμαι σε όλα πρώτος. Θέλω ναι να έχω την πιο μεγάλη ακαδημία, να είναι όλα τα γκρουπ μας πρώτοι, να βγάζω παίκτες, να παίρνω πρωταθλήματα, να κάνω το πιο μεγάλο Καμπ και το καλύτερο. Σε όλα πρώτος. Ισχύουν.
Μέχρι που είδα μωρά να δέχονται βία στο σπίτι και το έγραψα σε προηγούμενο ποστ. Να ζει το μωρό τα ξύλο στο σπίτι του. Είδα παιδιά να δέχονται απίστευτο μπούλινγκ από τους χωρισμένους γονείς. Να είναι το μέσο τους για καυγά. Να είναι το μέσο τους για εκδίκηση ο ένας στον άλλον. Να είναι η δικαιολογία των πράξεων τους.
ΕΙΔΑ ΜΩΡΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ ΡΕΕΕΕ….. 10χρονο μωρό της YOUTH STARS να λέει δεν έχει νόημα να ζω. Να αφήνει σημειώσεις και να googleαρει τρόπους να αυτοκτονήσει. Να αναγκάζεται το μωρό μετά από αυτό να μείνει στην ψυχιατρική του Μακαρίου.
Που πάμε ρεεεε….?
Πως να χαρώ το πρωτάθλημα, την νίκη, τα χαμόγελα των άλλων μωρών? Με είδαν οι προπονητές μου να τους λέω μην αγχώνεστε αν δεν περάσουμε στους 4 και να διερωτούνται ποιός είμαι. Τους έδωσα οδηγίες να εστιάζουν στα μωρά και όχι στο αποτέλεσμα.
Πως να διαχειριστώ ένα θάνατο κάποιου μωρού? για να πούμε μετά, εμείς φταίμε. Κάναμε λάθη. Σαν γονείς? Γιατί να φτάσει το μωρό σας σ αυτό το σημείο? Γιατί το μωρό σας να κουβαλά αυτό το άγχος?
Θα είμαι επιτυχημένος? Χαρούμενος ρε?
Τα μωρά στα 10 στα 12 στα 14 πρέπει να είναι ανέμελα. Το μυαλό τους και το βλέμμα τους καθαρό. Η ψυχή τους γυαλί ρεεε. Δεν είναι βραβείο το μωρό να το κερδίσει ο ένας η ο άλλος.
Μην επιδιώκεται να έχετε μωρά ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΑ. Επιδιώξετε να έχετε μωρά ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ.
Δεν είναι οι καταστάσεις που μας αλλάζουν, είναι πως εμείς διαχειριζόμαστε την κατάσταση. Πάντα θα υπάρχουν τρικλοποδιές, προβλήματα.
Μιλάτε στα μωρά σας. Ρωτάτε τους τι θα ήθελαν, τι τους ευχαριστεί. Αν τον δεις σκεπτικό μίλα του. Άσε τον να μιλήσει. Ακούστε τα μωρά σας. Ζητάτε του να σε βοηθήσει σε κάτι απλά για να του δώσεις πρωτοβουλία και το αίσθημα του ότι μπορεί να κάνει κάτι. ΟΛΑ ΤΑ ΜΩΡΑ ΑΞΙΖΟΥΝ. εμείς ζήσαμε ότι ζήσαμε. Με τα καλά μας με τα στραβά μας φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Μην παρηγορήστε στο ότι φταίει το σύστημα. Δράστε άμεσα. Ελάτε κοντά τους. Πάρε τον σε βουνό και περπατάτε, στη θάλασσα, σε ένα εστιατόριο τετ α τετ και μίλα του. Κάνετε πράγματα μαζί.
Δεν έκανα την ακαδημία για να ζω απόπειρες αυτοκτονίας ρε!
έκανα την ακαδημία για να μεγαλώσω το μωρό και να με καλέσει στην αποφοίτηση του, στο γάμο του. έκανα την ακαδημία για να μεγαλώσω τα κορίτσια να μπεί η μία κουμέρα στο γάμο της κόρης μου κα η άλλη να της βαφτίσει. Όπως έγινα εγώ με τους κουμπάρους μου όταν έπαιζα μπάσκετ. Έκανα την ακαδημία για να τους δω να μεγαλώνουν μέσα από τον αθλητισμό και με κάποιους να γίνουμε συνάδελφοι, κι άλλους να τους καμαρώνω από άλλα πόστα. Όχι να πηγαίνω στα νοσοκομεία και να είμαι σε επαφή με τους γιατρούς τους και τους θεραπευτές τους.
Είμαι εδώ σε όποιον φίλο γονέα θέλει να μιλήσουμε για το μωρό του. Ακόμη και για τον ίδιον. Λάθη και βρωμιές στη ζωή όλοι κάναμε. Διορθώνονται όμως. Πριν να είναι αργά. Φτάνει να μπορούμε να κάνουμε τα μωρά ΕΥΤΧΙΣΜΕΝΑ.
Coach
