Η περιπλάνησή μας στα κλειστά γήπεδα της Κύπρου συνεχίζεται κάθε εβδομάδα και δυστυχώς έχουμε αντικρύσει τόσα προβλήματα, που μας έχουν γίνει… συνήθεια.
Είναι αλήθεια πως το δόγμα «κρύψε να περάσουμε» το συναντάμε καθημερινά και σε κάθε επίπεδο στην μικρή μας χώρα. Όμως αν θέλουμε να προοδεύσουμε, θα πρέπει επιτέλους να το αποβάλουμε και να γίνεται σοβαρή και επαγγελματική δουλειά, ώστε να λέμε πως θέλουμε να δούμε ανάπτυξη στα αθλήματά μας.
Οι υποδομές είναι το άλφα και το ωμέγα στον αθλητισμό και όταν υπάρχουν, τότε τα κέρδη είναι πολλαπλά.
Να αναφέρω ένα από τα πιο απλά παραδείγματα. Πόσες φορές δεν πήγαμε σε γήπεδα όπου αντικρύσαμε τον φωτισμό να υπολειτουργεί; Πως είναι δυνατόν τα παιδιά μας να μπορούν να παίζουν σε ημι-σκοτεινές αίθουσες; Αλήθεια, πόσο κοστίζει να αλλαχτούν μερικές λάμπες σε ένα γήπεδο;
Θα μου πείτε πως εδώ σε γήπεδα της Α’ κατηγορίας και υπήρχε αυτό το πρόβλημα μέχρι πολύ πρόσφατα. Δεν θα υπάρχουν σε γήπεδα των μικρότερων κατηγοριών και πόσο μάλιστα σε γήπεδα σχολείων;
Σίγουρα δεν είναι απάντηση αυτή. Και μιας και αναφερόμαστε σε γήπεδα σχολείων, πρέπει κάποια στιγμή το μπαλάκι μεταξύ ΚΟΑ και Σχολικής Εφορείας να σταματήσει. Η φωτογραφία του άρθρου περιλαμβάνει ένα γήπεδο από κάθε φορέα. Έχετε επισκεφτεί πρόσφατα το Πολυπροπονητήριο «Ευάγγελος Φλωράκης» στην Έγκωμη; Όταν μιλήσαμε με τον άνθρωπο του γηπέδου μας είπε πως έχουν έρθει πέντε φορές άνθρωποι του ΚΟΑ και τις είδαν. Πέντε φορές! Μία λάμπα να κατάφερνε να αλλάξει ο καθένας, τα πράγματα σήμερα θα ήταν πολύ καλύτερα…
