Έχει περάσει κάμποσο διάστημα από την μέρα που ο «διάδοχος του Σπανούλη» αποφάσισε να αφήσει το λιμάνι, αλλά η πρώτη φορά που ο Κώστας Σλούκας επέστρεψε ως αντίπαλος στο Φάληρο «ξύπνησε» μνήμες…
Για να πάρουμε τα πράγματα με την σειρά, ανεξάρτητα από το επικοινωνιακό του πράγματος, ο Σλούκας πήρε την καλύτερη απόφαση για την καριέρα του, η οποία έχει σταθερά ανοδική κλίση τη φετινή σεζόν. Βέβαια, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είχε γίνει και πέρσι, ωστόσο το «ύπουλο» πρόβλημα τραυματισμού που αντιμετώπισε ο Έλληνας γκαρντ στο πέλμα τον έφερε… πίσω.
Το δεύτερο μισό του 2016 ωστόσο, είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να στηρίζεται στον Σλούκα και αυτός με την σειρά του να τον δικαιώνει μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο. Καθαρά αγωνιστικά, ο άλλοτε παίκτης του Ολυμπιακού έχει «ξεκολλήσει» από την θέση του σούτινγκ γκαρντ που διατηρούσε στους «ερυθρολεύκους» όντας πίσω από τον Σπανούλη και διατηρεί πλέον την μπαγκέτα στην επίθεση της Φενέρ, αποτελώντας τον… μαέστρο της τουρκικής ορχήστρας.
Έτσι, έχει γίνει παίκτης πεντάδας, κατέχει ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, παίζει πολύ περισσότερο από όσο είχε συνηθίσει στους Πειραιώτες και άρα επιδρά περισσότερο στο παιχνίδι της ομάδας του. Όπερ σημαίνει πως ο ταλαντούχος Θεσσαλονικιός έχει βρει στο εξωτερικό τα στοιχεία που αποζητούσε και δεν θα μπορούσε να τα γευτεί στην Ελλάδα, ελέω… Βασίλη Σπανούλη.
Τα παραπάνω είναι λίγο-πολύ γνωστά σε όλους και απολύτως σεβαστά, άλλωστε ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν… κρατά στον Σλούκα τόσο ότι επέλεξε μια διαφορετική πρόκληση στην αθλητική του δραστηριότητα, όσο τον τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση. Είναι αλήθεια εξάλλου πως στο μυαλό πολλών έχουν μείνει οι δηλώσεις του παίκτη ότι, «πέντε πάνω, πέντε κάτω θα τα βρούμε», αλλά και οι φήμες που αναφέρουν πως ο ίδιος ενώ είχε ενημερώσει πως βρίσκεται στη πατρίδα του με την οικογένεια του προκειμένου να πάρει τις οριστικές του αποφάσεις, τελικά είχε κρυφή συνάντηση με τον «Ζοτς» στην Αθήνα.
Επομένως, εκ πρώτης όψεως, είναι λογικό οι φίλοι των «ερυθρολεύκων» να αισθάνονται «προδομένοι», αλλά επειδή στη ζωή πάντα πρέπει να κρατάς μικρό… καλάθι και κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά λέγεται πίσω από «κλειστές» πόρτες, οι αποδοκιμασίες στο ΣΕΦ για έναν άνθρωπο που έχει «γράψει» μια επταετία στο λιμάνι και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των μεγάλων επιτυχιών αυτής της παρέας, είναι τουλάχιστον περιττές και δεν αρμόζουν στην εν λόγω περίπτωση. Με άλλα λόγια, «ψυχρότητα» και… απόσταση εύλογα υπάρχουν, φάνηκε και στην διάρκεια της βράβευσης όταν ο Άντιτς φωτογραφήθηκε αγκαλιά με τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο, την ώρα που ο Σλούκας φαινόταν «σφιγμένος» μαζί με τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Άλλο όμως αυτό και άλλο η «γιούχα» που βρίσκεται στο αντίθετο άκρο.
Τι επιφυλάσσει το μέλλον δεν γνωρίζει κανείς και σίγουρα μπορούν ειπωθούν διάφορα, πάντως ένα είναι δεδομένο: ο «Σλούκι Λουκ» καταλαμβάνει ένα δικό του ξεχωριστό κεφάλαιο στην «κόκκινη» ιστορία που αν έχει κλείσει οριστική ή όχι θα φανεί εν καιρώ…
