Επιβάλλεται και δεν αναβάλλεται…
Αλλά μπορεί να συμβεί;
Για την Κυπριακή καλαθόσφαιρα μιλάω και δε μιλάω σαν «κάποιος χθεσινός», αλλά έχοντας στην πλάτη, 31 χρόνια σχεδόν στο χώρο και επειδή, έχω δει πολλά, πάρα πολλά, πιστεύω ότι έχω το δικαίωμα να μιλήσω και δε με νοιάζει…
Δεν με νοιάζει, αν με ακούσει κανείς ή αν κάνει πως με ακούει, είτε ονομάζεται πρόεδρος της Ομοσπονδίας, είτε πρόκειται για κάποιον που απλά… πέρασε μια φορά στη ζωή του, έξω από καλαθοσφαιρικό γήπεδο!
Δεν με νοιάζει, αν αυτός ο κάποιος έχει πρόσωπο, ή προσωπείο…
Αυτό που με νοιάζει, είναι να επιστρέψει στην αθωότητα αυτό το αγαπημένο άθλημα, να επανέλθει η «ανοσία της αγέλης» στα γήπεδα και να πάψουμε να «τηρούμε τις αποστάσεις των δυο μέτρων»!
(Έτσι για να είμαστε και στην επικαιρότητα).
Με μπασκετικά λόγια, να επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα!
Αλλά αν ο κόσμος που θα πάει στο γήπεδο, συναντήσει στο δρόμο, μια «μαύρη σκιά», σίγουρα θα λοξοδρομήσει…
Επαναλαμβάνω! Δεν είμαι χθεσινός. Ακριβώς επειδή δεν είμαι χθεσινός, έχω και παραέχω αίσθηση του τι συμβαίνει, γνωρίζω γιατί συμβαίνει, αλλά και ΠΩΣ συμβαίνει!
Γνωρίζω ότι είναι πάρα πολλά που πρέπει (και επιβάλλεται) να γίνουν…
Πιο πολύ όμως, γνωρίζω ότι πως ότι είναι να γίνει, να γίνει για το ΑΘΛΗΜΑ και όχι για το πρόσωπο, όχι για τον πρόεδρο, όχι για το σωματείο!
Για το ΑΘΛΗΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ!
