Η Μαρίσσα Πάγκαλος μιλά στο CB για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε

0
Η Μαρίσσα Πάγκαλος, η διεθνής καλαθοσφαιρίστρια έδωσε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στον Στέφανο Αβρααμίδη του CB. Η νεαρή γκαρντ ονειρεύεται να μεγαλώσει το Γυναικείο Μπάσκετ της Κύπρου, και μπορούμε να πούμε με απόλυτη σιγουριά πως και το CB το ίδιο όνειρο έχει!
Ακολουθεί η συνέντευξη:
1. Τι σε ώθησε να ξεκινήσεις το Μπάσκετ;
Από μικρή ηλικία αγαπούσα τα σπορτς και το να είμαι έξω κάνοντας διαφορες δραστηριότητες. Μέγαλωνοντας δοκίμασα διαφορά αθλήματα.
Τα περισσότερα κορίτσια σε αυτές τις νεαρές ηλικίες τα ωθούν προς μαθήματα μπαλέτου και διάφορα άλλα τέτοια, αλλά η μητέρα μου δεν μπορούσε ποτέ να με πείσει να δοκιμάσω κάτι τέτοιο. Ήμουν φτιαγμενη για τον αθλητισμό,και με το που δοκίμασα τον μπάσκετ αρχικά σε πάρκα και έπειτα στην ακαδημία του Mike Jones, ερωτεύτηκα το άθλημα. Τι και εάν αποτελειτω κυρίως από αγόρια η ομάδα ,εγώ πάντα έβρισκα τη πρόκληση μέσα από αυτό.
2. Τι δυσκολίες αντιμετώπισες στο Μπάσκετ και τον αθλητισμό γενικότερα;
Μέσα από τον αθλητισμό δύσκολο να συναντήσεις δυσκολίες, περνώντας όμως στον πρωταθλητισμό θα συναντήσεις αρκετές και καλύτερα να είσαι προετοιμασμένος, κάτι το οποίο το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο .
Πρέπει να μάθεις να διαχειρίζεσαι κακές και καλές μέρες σε προπονήσεις και αγώνες, να πιέζεις τον εαυτό σου στο γήπεδο ανεξάρτητα εάν σου συμβαίνει κάτι άσχημο στη προσωπική σου ζωή. Πρέπει να διαχειρίζεσαι τραυματισμούς, κάτι που πολλές φορές σε παίρνει από κάτω και νομίζεις είναι το τέλος του κόσμου. Μαζί με αυτά θα συναντησεις αδικίες ως προς την αξία ή το πρόσωπο σου. Δεν θα χαρούν όλοι με τις επιτυχίες σου. Οπόταν μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι συναίσθηματα και διαπροσωπικές σχέσεις.
3. Παίζεις εδώ και αρκετά χρόνια στο εξωτερικό, μακριά από την Κύπρο. Πως σε κάνει να νιώθεις το ότι αγωνίζεσαι μακριά από την πατρίδα σου;
Όσο για το να βρίσκεσαι εκτός, σου λείπουν συχνά τα αγαπημένα σου πρόσωπα, όσο και τα μεγάλα και σπουδαία γεγονότα στη δική τους ζωή που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έχανες με τίποτα. Αγαπημένες καθημερινές συνήθειες που στη Κύπρο όπως ένας απλός φρέντο εσπρέσσο δύσκολα βρίσκεις έξω! όλα αυτά όμως είναι θυσίες που ένας αθλητής κάνει για να φτάσει εκεί που θέλει, και οι αληθινοί φίλοι είναι αυτοί που καταλάβουν και στηρίζουνν την προσπάθεια αυτή.
4. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σου στόχος; Ή γενικά, ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι σου στόχοι;
Χωρίς να τα βάζω με σειρά προτεραιότητας, θέλω σίγουρα να φτάσω όσο πιο ψηλα γίνεται,το που είναι αυτό, θα το δείξει ο χρόνος. Και όταν μιλάμε για κάτι που δεν το κάνουν πολλοί (παρόλο που έχω την πεποίθηση ότι αρκετοί παίχτες/παιχτριες μπορούν και πρέπει να επιζητούν την ανελίξη στο άθλημα) τότε το βλέπω σαν ακόμα πιο μεγάλη πρόκληση που θέλω να πετύχω. Είμαι διψασμένη για το παιχνίδι όπως και για νέες επιτυχίες τόσο προσωπικές αλλά δεν υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από άλλη μια εθνική επιτυχία, οπόταν περιμένω με ανυπομονησία τη νέα μας μεγάλη εθνική πρόκληση. Ο μεγαλύτερος μου στόχος και επιθυμία όμως είναι να δω νεαρά παιδιά και κυρίως κορίτσια να βάζουν τη σκληρή δουλειά στο γήπεδο και να απολαμβάνουν το παιγνίδι και τους καρπούς των κόπων τους αργότερα. Θέλω να τους είμαι παράδειγμα για αυτό.
5. Έζησες μια μεγάλη επιτυχία με την ομάδα της Εθνικής Κύπρου Γυναικών. Μιλάμε φυσικα για την κατάκτηση του τροπαίου FIBA Women’s European Championship for Small Countries. Πως αισθάνεσαι όταν αγωνίζεσαι με το εθνόσημο;
Η επιτυχία είναι κάτι που έρχεται μετά από σκληρή δουλειά, πίστη και υπομονή. Εγώ λατρεύω τα πιο πάνω άρα φαντάζεσαι την αίσθηση χαράς μετά τη διάκριση μας. Το ποσό δύσκολο ήταν και πόσο ανεβαίνει ο πύχης για τη συνέχεια μόνο οι παίχτες και το τεχνικό επιτελείο το ξέρει και για αυτό νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για όλες και όλους μας στην εθνική ομάδα. Όλη αυτή η διαδρομή μου έχει ανεβάσει τόσο τη ψυχολογία όσο και τον ενθουσιασμό για το επερχόμενο καλοκαίρι. Παρόλα αυτά με διάκριση η χωρίς,το να μπαίνεις στο γήπεδο με το εθνόσημο και να αγωνίζεσαι για την εθνική ομαδα θα είναι πάντα από μόνο το μοναδικό και ξεχωριστό.
6. Προφανώς το Γερμανικό Πρωτάθλημα είναι πολύ πιο ανεπτυγμένο από αυτό τις Κύπρου. Ποιες είναι οι κύριες διαφορές τους;
Ο ρυθμός παιγνιδιου είναι η βασική διαφορά. Πιο γρήγορος και με πιο πιεστικές άμυνες σε ολόκληρο γήπεδο, πολυ περισσότερα παιγνιδια μέσα στη σεζόν, και ψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού είτε όσο αφορες ομάδες αλλά και όσο αφορά παιχτριες, ντόπιες η ξένες που αγωνίζονται για να διακριθούν και προχωρήσουν την καριέρα τους.
7. Έχεις εμπειρία στη προπονητική. Ποιος πιστεύεις είναι ο ρόλος ενός προπονητή σε μια ομάδα, και πως έζησες εσύ την εμπειρία της προπονητικής;
Η εμπειρία των μαθημάτων προπονητικής ήταν από τις εμπειρίες που δεν θα ξεχάσω θεωρώ. Πήραμε πάρα πολλά από τους δασκάλους και από το περιβάλλον.
Είχα τη τύχη και τη τιμή να βραβευθω από το διευθυντή της σχολής εκείνη τη χρονιά με το να παρακολουθήσω με τα έξοδα καλυμμένα, τα σεμινάρια του Ganon Baker στην Αθήνα για ένα τριήμερο.
Από εκεί και πέρα έχω ασχοληθεί ομαδικά και ατομικα τόσο στη Κύπρο στις μικρές ηλικίες και κυρίως με τα κορίτσια, όσο και στη Γερμανία και στη Αυστραλία, και ανυπομονώ για την επόμενη μου προπονητική πρόκληση που θα είναι ακόμα μεγαλύτερη φετος στην Αυστραλία αυτή την Άνοιξη. Νιώθω ήδη ενθουσιασμένη για το τι να περιμένω. Το να έχεις μια διαδραστική όσο διαπροσωπικη σχέση με το νέο αίμα στη καλαθοσφαίρα είναι κάτι που δεν μπορείς παρά να λατρέψεις.
Θα έλεγα ότι ο ρόλος ενός ολοκληρωμένου προπονητή σαφώς είναι να μυήσει και να μάθει τα μυστικά του αθλήματος σε ένα νεαρό αθλητή, να του δώσεις τα πρακτικά εφόδια αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει να του δώσει τα πνευματικά εφόδια. Και δεν είναι μόνο η πειθαρχία και η αυτοβελτιωση. Είναι και άλλοι παράμετροι όπως η συλλογική προσπάθεια, η ψυχολογική υποστήριξη και εκτός γηπέδου, η αυτοπεποίθηση στο πεδίο του αθλητισμού αλλά και των μαθημάτων και της μετέπειτα ζωής,είναι γενικά μια σχέση εκπαιδευτικου μαθητή στην πιο ευχάριστη και πιο καθημερινή εκδοχή της.
Επίσης, παίζοντας για διάφορους προπονητές, σε διάφορες χώρες, με διάφορες φιλοσοφίες και τρόπους παιχνιδιού, έχω μάθει πάρα πολλά για την προπονητική. Παντού υπάρχουν ευκαιρίες να μάθω νέα πράγματα, γι’αυτό μου αρέσει πολύ να ακούω το δικό τους προπονητικό στυλ και απόψεις.
9. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ζευγάρι παπουτσιών Μπάσκετ;
Δεν έχω αγαπημένο μπασκετικό παπούτσι, ωστοσο προτιμώ να φοράω χαμηλό κομμένο παπούτσι επειδή ταιρίαζει στο δικό μου στυλ παιχνιδιού. Συνήθως αυτό είναι είτε Nike είτε Under Armour.
Coffee House