Υπάρχει βελτίωση στον Παναθηναϊκό μετά την απόλυση του Σάσα Τζόρτζεβιτς; Όχι (προς το παρόν). Θα δούμε άλλα πράγματα; Ίσως! Καταλύτης για την άνοδο είναι ο Νικ Καλάθης!
Πολύ σωστά παρατηρούν κάποιοι πως το συμβόλαιο που υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι ήταν κάτι παραπάνω από ηγεμονικό. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πλήρωσε υπεραξία. Εν γνώση του, όμως, καθώς δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Δεν υπήρχε καλύτερος Έλληνας και σε καλή ηλικία ικανός να αλλάξει τις ισορροπίες.
Ο ομογενής πλέι μέικερ αποκτήθηκε, βέβαια, πρωτίστως για το παρόν και όχι για το μέλλον. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης χρειαζόταν έναν ποιοτικό παίκτη δίπλα του κι όχι… δευτεράντζες. Έναν ακόμα πλέι μέικερ με υψηλό δείκτη IQ, που θα ανέβαζε τους “πράσινους” επίπεδο.
Ο “Nick the Greek” έκανε μεγάλη σεζόν στην Ευρωλίγκα ειδικά στο οργανωτικό και στο αμυντικό σκέλος. Η συνύπαρξή του στην πεντάδα με τον “3D” ήταν ίσως ο κυριότερος λόγος που αποφεύχθηκε το μέγα κάζο και ήρθε η πρόκριση στο ΤΟΠ-16 της Ευρωλίγκα. Στη συνέχεια ήρθε και ο Έλιοτ Ουίλιαμς και έδεσε το γλυκό, ενώ πλέον το πακέτο γίνεται ακόμα πιο ελκυστικό, καθώς στην εξίσωση μπαίνει με υψηλές αξιώσεις και γεμάτος όρεξη, ο περιθωριοποιημένος από τον Τζόρτζεβιτς, Νίκος Παππάς.
Ο Άρης έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό στο πρώτο ματς. Οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη στάθηκαν εξαιρετικά στο ΟΑΚΑ και διεκδίκησαν επί ίσοις όροις το ροζ φύλλο. Ο Καλάθης ήταν ξεκάθαρα η αιτία που το έχασαν. Με εμφάνιση… αλα ΝΒΑ, ο 27χρονος all around γκαρντ του εξάστερου καθάρισε την παρτίδα και έδειξε την κλάση του.
Μπορεί οι αντίπαλοι να τον παίζουν άμυνα στα… δύο μέτρα όταν βρίσκεται έξω από τη γραμμή του τριπόντου, όμως όταν βρει ρυθμό και ψυχολογία μπορεί να εκτελέσει. Παράλληλα, οργανώνει εξαιρετικά και αλλάζει τις ισορροπίες στην άμυνα. Πολυεργαλείο, που ενίοτε μεταμφιέζεται σε ηγέτη. Εμείς, θα προτιμήσουμε το πρώτο. Το αυθεντικό του. Δεν χρειάζεται να τον παραποιήσει κανείς.
Ο Καλάθης είναι ο… Τζος Τσίλντρες του 2016. Λόγω του υψηλού του κασέ του ζητούνται από το σύστημα άλλα πράγματα από αυτά που μπορεί να κάνει καλά. Και κάποιες φορές εκτίθεται χωρίς να φταίει. Έτσι, γινόταν και με τον “αφάνα”. Κατά σύμπτωση, αμφότεροι υστερούν στο μακρινό σουτ…
