Τίτλος ελληνικής ταινίας αν δεν με απατά η μνήμη μου με τον αείμνηστο Κωνσταντάρα, αλλά και ο ιδανικός τίτλος για ένα άλλο τρελό, τον Δημήτρη Αγραβάνη. Από τους πιο αδικημένους Έλληνες στην παρούσα φάση κατά την ταπεινή μου άποψη. Φυσικά για να μην λέμε ότι θέλουμε μόνος του έβγαλε τα μάτια του, αλλά είχε την δικαιολογία της απειρίας.
Στον Προμηθέα και στην Εθνική η εικόνα του Έλληνα άσσου είναι απλά απίστευτη. Αστείρευτο πάθος, τρέλα για την νίκη και εικόνα ηγέτη και στις 4 άκριες του παρκέ. Ο Ζούρος έκανε το θαύμα του και έβγαλε από τον «τρελό» τον καλύτερο του εαυτό και τον ετοίμασε ουσιαστικά για το επόμενο βήμα.
Θεωρώ ότι την νέα σεζόν θα βρει συμβόλαιο στην Ευρωλίγκα…Εύκολα μάλιστα… Αν θα το κάνει με την φανέλα του Ολυμπιακού όπως στο παρελθόν ή κάποιας άλλης ομάδας κανείς δεν ξέρει, το μόνο σίγουρο έιναι ότι τα Ελληνικά σύνορα δεν τον κρατάνε.
Μαγκιά του και καμάρι του γιατί όπως μόνος του στο παρελθόν με δηλώσεις του κυρίως έχασε το δίκιο του, μόνος του τώρα βγαίνει ξανά στην επιφάνεια…
Καλή συνέχεια τρελέ…
