Μέσα από τον αλτρουισμό, το πάθος και το όραμα κάποιοι εκεί έξω μας υπενθυμίζουν πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι, υπάρχει ακόμα ελπίδα
Μια απλή έστω επιφανειακή ματιά στην επικαιρότητα, δυο ματιές σε ένα δελτίο ειδήσεων ή μια βόλτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αρκούν πλέον για να φέρουν την καταχνιά. Τον προβληματισμό για την πορεία και την κατεύθυνση του κόσμου, το ποιον των ανθρώπων. Εγκλήματα, κομπίνες, φτώχεια, διαφθορά, κρίση. Κρίση οικονομική, ενεργειακή αλλά και… ανθρωπιστική. Μέσα όμως από την περιρρέουσα… μαυρίλα, περισσεύουν ακόμη κάποιες αχτίδες ελπίδας, ανθρωπιάς, αφήνοντας μια χαραμάδα για το αύριο.
Μία παρέα που αγαπά τον αθλητισμό, παιδιά που μεγάλωσαν στις γειτονιές της Λευκωσίας, και έμειναν «προσκολλημένοι» -με όλη τη θετική χροιά- στο παρελθόν. Εκεί όπου υπήρχαν αξίες, ιδανικά. Εκεί όπου το σωστό και το λάθος ήταν ευδιάκριτα, ο αλτρουισμός κανόνας και όχι εξαίρεση, εκεί που ο διπλανός «μετρούσε». Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της πραγματοποίησης ενός φιλανθρωπικού τουρνουά. Μέσα από την καλαθόσφαιρα κάποιοι αποφάσισαν να στείλουν το μήνυμα πως κάνοντας αυτό που αγαπάς, με μεράκι, όρεξη, αφιερώνοντας χρόνο μπορείς να προσφέρεις. Ανιδιοτελώς. Ή μάλλον, όχι ακριβώς ανιδιοτελώς. Αφού ίσως ξεχνάμε ότι μεγαλύτερη ικανοποίηση προσφέρει κάποτε το να δώσεις, όχι το να πάρεις.
Ας πάρουμε όμως λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε πέρυσι παντρεύοντας την λατρεία για την καλαθόσφαιρα με την κοινωνική προσφορά. Κεφάλια κάτω, ιδέες, απόψεις. Από κάπου θα έπρεπε να ξεκινήσει η προσπάθεια. Μεγαλωμένοι οι πρωτεργάτες στις αλάνες του Καιμακλίου. Βρέθηκε λοιπόν το πού. Για να γίνει όμως ένα φιλανθρωπικό τουρνουά χρειάζονται χέρια και πόδια. Και μάλιστα χέρια και πόδια που θα ιδρώσουν… αμισθί. Πέραν του στενού φιλικού περίγυρου του πρωτεργάτη, ο ίδιος επιστράτευσε και τη στενή του σχέση με τον προσκοπικό κόσμο. Ομολογώ δεν είδα την τύχη να ανήκω σε κάποιο Προσκοπείο, βλέποντας όμως τόσο τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας, όσο και το χαμόγελο και τη διάθεση τους αρκούσε και περίσσευε για να μετανιώσω. Μια «στρατιά» ακούραστων εργατών, τοποθετημένοι σε κάθε πιθανό πόστο, ταγμένοι στον σκοπό.
Μεγάλο τρέξιμο και η εξεύρεση χορηγών. Από πόρτα σε πόρτα για να εξασφαλιστεί ένα κονδύλι που θα κάλυπτε τα έξοδα αυξάνοντας το περιθώριο για μεγαλύτερο ποσό προς φιλανθρωπία. Πάγκοι με φαγητά και ποτά γύρω από τα γήπεδα, μουσική, κόσμος και φώτα έδωσαν ζωή στη γειτονιά με το σκηνικό να θυμίζει κάτι από… ΗΠΑ. Στο αγωνιστικό κομμάτι δε θα σταθώ, δεν είναι αυτός και ο σκοπός του κειμένου. Αρκεί όμως ν’αναφέρουμε πως πέραν των 24 ομάδων ανδρών που παρατάχθηκαν στα γηπεδάκια, πραγματοποιήθηκε παράλληλα τουρνουά γυναικών, παιδικό καθώς και αγώνες καλαθόσφαιρας σε τροχοκάθισμα. Πέραν των εκατοντάδων συμμετεχόντων το παρόν τους στο τριήμερο που πραγματοποιήθηκε το τουρνουά, αρκετοί φίλοι, γνωστοί, οικογένειες ή απλά λάτρεις της καλαθόσφαιρας έδωσαν το παρόν τους στο πέριξ των γηπέδων δημιουργώντας μια ακόμη πιο ζεστή ατμόσφαιρα.
Το ποσό που μαζεύτηκε -και παρά το χαμηλό προφίλ των διοργανωτών αναφέρουμε πως έχει παραδοθεί στον Παγκύπριο Σύνδεσμο Σπανίων Γενετικών Παθήσεων «Μοναδικά Χαμόγελα»- διόλου ευκαταφρόνητο, με το πρότζεκτ (που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά) να κρίνεται ως επιτυχημένο. Αυτό όμως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, είναι η γενική, η μεγάλη εικόνα. Εκ του μηδενός, με φάρο το πάθος και πόρους το μεράκι και την θέληση, μια παρέα τριαντάρηδων «σήκωσε στο πόδι» μια ολόκληρη γειτονιά στο κέντρο της πρωτεύουσας, δημιούργησε ένα event που μάζεψε κόσμο όλων των ηλικιών και κυρίως οικογένειες, χάρισε τρεις μέρες γεμάτες μπάσκετ, μπύρα και μπέργκερ ενώ μέσα από αυτό έδωσε τη δική του συνεισφορά σε έναν από τους δεκάδες συνδέσμους που το έχουν πραγματική ανάγκη.
Σε μια εποχή που κυριαρχεί η εικόνα, το συμφέρον, οι επιφανειακές ανθρώπινες σχέσεις. Που ο αλτρουισμός προκαλεί απορία και ερωτηματικά, που πρώτα είναι ο εαυτούλης μας και μετά όλοι οι υπόλοιποι, που η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια τείνουν να γίνουν μόνο hashtag στο Instagram, ας πάρουμε παράδειγμα από όλο αυτό. Σε μια εποχή που είναι τάση, μόδα και συνήθειο να είσαι όλα τα παραπάνω, γίνε σαν αυτούς. Βοήθησε, πρόσφερε, αφουγκράσου, σκέψου, προβληματίσου και γίνε σαν τα παιδιά του Kaimakli 3 on 3.
