Η μοίρα καμιά φορά παίζει παράξενα παιχνίδια. Μια ομάδα, ένας προπονητής, μία ή και δύο γενιές καλαθοσφαιροστών μπορεί να συνδεθούν με έναν ιδιάιτερο τρόπο.
Στην περίπτωση του 44χρονου Xavi Pascual, ο Παναθηναϊκός είναι εκτός από το νέο του προπονητικό «σταθμό» και η ομάδα με την οποία κατά κάποιο τρόπο συνδέθηκε εκείνη τη μαγική για τον ίδιο βραδιά στο «Palais de Bercy» του Παρισιού.
Το βράδυ της 9ης Μαΐου του 2010 ο φωτεινός πίνακας του γηπέδου στο οποίο ο Παναθηναϊκός στέφθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του (και του ελληνικού μπάσκετ γενικότερα) πρωταθλητης Ευρώπης, έγραφε Μπαρτσελόνα-Ολυμπιακός 86-68.
Ο Pascual (9/9/1972) γινόταν έτσι ο νεότερος προπονητής στην ιστορία της Euroleague που κατακτούσε το τρόπαιο και έραβε το πιο σημαντικό «γαλόνι» στην προπονητική του στολή, η οποία μετρά -κρατηθείτε- 26 ολόκληρα χρόνια!
Θα καταφέρει άραγε ο Καταλανός τεχνικός να συνδεθεί για τα καλά με το «τριφύλλι»; Πέρα από λόγια (σ.σ. «αγαπάω τον Παναθηναϊκό» είπε, μεταξύ άλλων, στις πρώτες του δηλώσεις με το που πάτησε στην Ελλάδα) θα χρειαστούν πάνω απ’ όλα έργα. Και η αλήθεια είναι ότι το βιογραφικό περιλαμβάλει πολλά και σημαντικά. Κι όσο κι αν στον αθλητισμό, πόσο μάλλον στο μπάσκετ, η επαγωγική μέθοδος δεν είναι κανόνας, ο Pascual δείχνει αποφασισμένος να κερδίσει το μεγάλο (τόσο για ’κείνον όσο και για τον Παναθηναϊκό) στοίχημα.
