Ίσως για κάποιους -και δικαιολογημένα- να έχουμε γίνει κουραστικοί. Όμως, σε μερικά χρόνια θα αντιληφθούμε πόσο σημαντικό είναι το κεφάλαιο “Έι Τζέι” Εντού.
Οι ακαδημίες της ΑΕΛ ανέδειξαν ένα παιδί με τρομερά προσόντα, που… πάει μόνο δεξιά, όμως στα 16 του χρόνια έχει ύψος 2.06μ και προοπτική χωρίς ταβάνι. Οι φιλοδοξίες του φτάνουν μέχρι το ΝΒΑ, όμως χρειάζεται πολλή δουλειά για να γίνει πρώτα κανονικός παίκτης και μετά να απογειωθεί.
Όταν ο πατέρας του αγωνιζόταν ανεπιτυχώς να πάρει άδεια παραμονής και να παραμείνει στην Κύπρο δεν ασχολήθηκε σχεδόν κανένας με την Κυπροποίησή του μικρού ακατέργαστου διαμαντιού.
Λίγο καιρό μετά και έπειτα από συντονισμένες προσπάθειες της ΚΟΚ, το παιδί ήρθε πάλι πίσω και εντυπωσίασε με τα προσόντα και το υψηλό του IQ στο πρώτο φιλικό με την Ελλάδα, ενώ στο δεύτερο που ήταν άστοχος και έκανε ορισμένα λάθη, ξεχώριζε σαν τη μύγα μες το γάλα.
Κανονικά τώρα θα πρεπε να μπαίνει στην τελική ευθεία της προετοιμασίας του με την Εθνική Κ16 της Κύπρου για το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Λευκωσίας. Όμως, δυστυχώς ο Μιχάλης Μιχαήλ και ο Αντώνης Δημητρίου δεν θα τον έχουν στη διάθεσή τους. Γιατί; Ρωτήστε την… Πολιτεία.
Ο κρατικός μηχανισμός αδρανεί και πάλι εγκληματικά. Χρειάζεται μια υπογραφή. Αυτό το… γράμμα του νόμου και η γραφειοκρατία, καθυστερούν μια υπόθεση απόλυτα νόμιμη, επειδή είμαστε… 200 χρόνια πίσω σε μυαλά.
Όπως αποκαλύψαμε πρόσφατα, τον παίκτη διεκδικεί η Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία μάλιστα αν τον κρατήσει για τρία χρόνια στις τάξεις της “μικρής” της ομάδας, σε τρία χρόνια θα μπορεί να πάρει ισπανικό διαβατήριο. Ο Εντού παρακολουθείται και από Ελλάδα μεριά. Ο Άρης έχει δείξει το πιο έντονο ενδιαφέρον. Εξάλλου, έχει θεαθεί και στις κερκίδες του Αλεξανδρείου. Λέτε να ακολουθήσει την ίδια διαδρομή και σε παρόμοια ηλικία με τον Σάσα Βεζένκοφ;
Γύρω απ’ το όνομά του παίζεται σκληρό πόκερ. Ακόμα δεν έχει χαθεί, όμως χάθηκε άδικα πολύτιμος χρόνος. Η υπόθεσή του δεν εξετάστηκε αρκετά, παρά τις έντονες πιέσεις της ομοσπονδίας. Τώρα έχουν μπει στη μέση οι… μεγάλες δυνάμεις και τα περιθώρια έχουν αρχίσει να στενεύουν επικίνδυνα.
Κάποιοι σε μερικά χρόνια θα χτυπούν το ξερό τους κεφάλι στον τοίχο, όμως τότε θα ναι πολύ αργά για δάκρυα και μετάνοιες…
