Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για το πρώτο δίποντο που μπήκε στο σακούλι του Παναθηναϊκού που βλέπει πλέον μόνο τη Βιλερμπάν
Τι είπαμε πριν το ματς; Νίκη και μόνο νίκη και όλα τα άλλα έρχονται. Ο Παναθηναϊκός το μόνο που έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή είναι να πάρει κυνικά τα αποτελέσματα μέχρι να ρολάρει και να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Όσο θα έχει τις νίκες τόσο θα κερδίζει χρόνο για να βγάλει στο παρκέ αυτό που θέλει ο Άρτζι. Δεν είναι ώρα για υψηλή κριτική καθώς η ομάδα τώρα μαθαίνει και βρίσκει τα πατήματα της. Είναι ξεκάθαρο για παράδειγμα πως ο Φριντέτ δεν έχει βρει ρυθμό γιατί ακόμη δεν έχει συνηθίσει να κινείται καλά μακριά από τη μπάλα και οι δημιουργοί δεν τον γνωρίζουν απόλυτα ώστε να τον αξιοποιήσουν. Όλο αυτό είναι ένα κομμάτι που θέλει χρόνο για να αυτοματοποιηθεί. Από την άλλη, όμως, στο τρίτο δεκάλεπτο ο Φριντέτ ήταν κομβικός έχοντας μπει απόλυτα στο πνεύμα του αγώνα και διαβάζοντας καλύτερα το ματς.
Είναι επίσης φανερό πως ο Παναθηναϊκός έχει πολύ μεγάλο μέγεθος στα φόργουορντ και αυτό δίνει τη δυνατότητα στον προπονητή να αλλάζει πολλά σχήματα σε άμυνα και επίθεση με βάρος είτε στην κίνηση, την απειλή και το σκορ, είτε στο μέγεθος και το ύψος. Είναι επίσης ολοφάνερο πως η ομαδική αμυντική λειτουργία πάσχει για την ώρα καθώς η ομάδα δεν έχει μάθει να λειτουργεί σα μηχανή και οι άπειροι παίκτες (στην Ευρωλίγκα) δυσκολεύονται να μπουν στο νόημα. Για αυτό χάθηκαν και τόσα πολλά αμυντικά ριμπάουντ χαρίζοντας 15 έξτρα επιθέσεις στον Ερυθρό Αστέρα που κέρδισε τη μάχη των αιθέρων, για αυτό βρήκαν και οι Σέρβοι πολλές φορές ελεύθερους διαδρόμους προς το καλάθι. Παράλληλα, είναι πολλές οι κακές επιλογές στην επίθεση των «πράσινων». Από ένα κακό διάβασμα σε μια φάση, μια αψυχολόγητη πάσα ή ένα πλεονέκτημα που ποτέ δε …χτυπήθηκε. Και όμως σκόραραν 87 πόντους με μόλις 5/13 τρίποντα.
Μέσα σε όλα αυτά που χρειάζονται χρόνο, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός πήρε μια πολύ σημαντική νίκη στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας και όλοι εμείς παρατηρήσαμε πράγματα που έλειψαν πολύ. Ο Ταϊρίς Ράις ήταν κατά την άποψη μου ένα από τα βασικά κλειδιά της νίκης. Μπαίνοντας στο γήπεδο αντί του Καλάθη ή του …Λεκαβίτσιους η ομάδα έχει ηγέτη στο παρκέ και έναν παίκτη που θέλει την ευθύνη και τη μπάλα. Επίσης, τα περιθώρια της βελτίωσης είναι πολύ μεγάλα με τον Πεδουλάκη να έχει πάρα πολλά να πει στα «παιδιά» του. Με τη διαφορά πως όλα θα γίνουν κάτω από νορμάλ συνθήκες καθώς η νίκης ήταν το βασικό ζητούμενο. Τέλος, ο Καλάθης με τον Τόμας έχοντας πλέον την εμπειρία και τον τρόπο ήταν αυτοί που οδήγησαν την ομάδα στην επίθεση, την ώρα που Γκιστ και Περπέρογλου έκαναν τα πάντα για να χαλάσουν την πρεμιέρα.
ΥΓ: Οι ατσίδες χτύπησαν! Μιλάμε για …βραβείο. Κοίτα τι σκαρφίστηκαν. Οι απίθανοι τύποι επιχείρησαν να εξομοιώσουν τη πραγματική ληστεία του 2016 με το «ριφιφί» χωρίς ίχνη διάρρηξης στο ΣΕΦ! Απλά, για την ιστορία η ληστεία στην οποία αναφέρονται διαπράχθηκε από τη γνωστή συμμορία των χρηματοκιβωτίων οι οποίοι συνελήφθησαν και δικάστηκαν αφήνοντας πίσω τους πάρα πολλά ίχνη και ζημιές. Δεν ήταν μια λαπαροσκοπική …ληστεία!
ΥΓ2: Ο Άρτζι έκανε 12 αλλαγές σε 7,5 δεύτερα στη λήξη του τρίτου δεκάλεπτου. Τρεις κοντοί στην επίθεση (Ράις, Καλάθης, Φριντέτ) και τρεις ψηλοί για την άμυνα (Τζόνσον, Μπράουν, Μήτογλου).
ΥΓ3: Ο Παπαγιάννης επιθετικά ήταν καλός, κινήθηκε σωστά και γέμισε τον χώρο σαν 5αρι με τον Νικ να τον αξιοποιεί σε μεγάλο βαθμό.
ΥΓ4: Ο Γκιστ έκανε ματσάρα και κέρδισε μια μεγάλη εσωτερική μάχη. Απέδειξε πως η μπογιά του κρατάει ακόμη ασχέτως που στον Παναθηναϊκό έπρεπε να αλλάξουν σελίδα γιατί τα χρόνια πέρασαν. Παράλληλα, έζησε μια μοναδική στιγμή αγάπης από όλο το ΟΑΚΑ όπως του αξίζει.
ΥΓ5: Είναι εντυπωσιακό πόσοι σεβάστηκαν το θέμα του τσιγάρου.
Πηγή: sdna.gr
