Η ΕΝΠ τόσο με τον Γιάννη Λίβανο, όσο και το τελευταίο διάστημα με τον Νικόλα Παπαδόπουλο και τους συνεργάτες του στο πάγκο και πρώην άσσους της ομάδας της Ε.Ν.Π Γουρουνιά Γιώργο και Παπαδόπουλο Ιεζεκιήλ, στο πλάνο της δείχνει να έχει πετύχει στο απόλυτο τους στόχους που οι διοικούντες είχαν βάλει εξαρχής και να τους δίνεται η ευκαιρία να διεκδικήσουν και το κάτι παραπάνω με την προοπτική εισόδου στο Final 4: Aξιοπρεπής παρουσία στο πρωτάθλημα μακριά από την ζώνη του υποβιβασμού και Yψηλός χρόνος συμμετοχής σε παίκτες από τα… σπλάχνα της. Κουμής, Στρατής, Σολωμού, Σιόκουρος, Πυρίλλης είναι κάποια από τα παιδιά που φέτος πήραν αρκετό χρόνο συμμετοχής και έβγαλαν ασπροπρόσωπους τους ανθρώπους που τους εμπιστεύτηκαν.
Τι υπάρχει, όμως, πίσω από την κουρτίνα; Στην πραγματικότητα λίγοι γνωρίζουν πόσο δύσκολα ήταν και είναι τα πράγματα για την Ένωση. Την μοναδική ομάδα της Επαρχίας Αμμοχώστου στην Α’ Κατηγορία. Αλήθεια πώς είναι να μην έχεις το δικό σου γήπεδο και να αγωνίζεσαι… εξόριστος, μισή ώρα απόσταση από την πόλη σου; Ρωτήστε τους Παραλιμνίτες, που αναγκάζονται να παίζουν στο κλειστό του Αυγόρου… Έχουν, άραγε, «έδρα»; Η Νέα Κλειστή Αίθουσα στο Δ’ Δημοτικό Παραλιμνίου που έχει εξαγγελθεί προ καιρού, προορίζεται πέραν από τις άλλες τις ιδιότητες για να στεγάσει και το τμήμα Καλαθόσφαιρας.
Άραγε η εξαγγελία αποτελεί πραγματικότητα ή απατηλό όνειρο όπως άλλωστε συμβαίνει τόσα χρόνια. Πού είναι στα αλήθεια ο ΚΟΑ, ο Αρμόδιος Υπουργός, οι Βουλευτές Αμμοχώστου για να πρωτοστατήσουν στην επίσπευση του έργου; Οι νέες… εκτιμήσεις αναφέρουν πως θα λάβει σάρκα και οστά τον Δεκέμβρη του 2016 ή στις αρχές του 2017. Ακόμα κι αν δεχτούμε πως δεν θα πάει κάτι στραβά, μέχρι τότε τι γίνεται; Η κραυγή αγωνίας ηχεί, πλέον, πιο έντονα από ποτέ. Η Ένωση εκπέμπει ξεκάθαρα SOS και χρειάζεται επειγόντως επέμβαση των αρμοδίων. Χρειάζεται επειγόντως επίσπευση στην κατασκευή του έργου πριν να είναι αργά. Ήδη οι άνθρωποι του τμήματος μπάσκετ του σωματείου έχουν φτάσει στα όριά τους. Είναι ξεκάθαρο πως μπαίνουν… μέσα και αυτό δε γίνεται να συνεχιστεί στους χαλεπούς -οικονομικά- καιρούς που διανύουμε.
Η ανυπαρξία ουσιαστικής έδρας… διώχνει τον κόσμο από το γήπεδο, μειώνοντας την προσέλευσή του στο… 1/8 σε σχέση με την εποχή που η ομάδα βρισκόταν στη Β’ κατηγορία και έπαιζε στο ακατάλληλο για την Α’ Κατηγορία (και γενικότερα για αγώνες επιπέδου) κλειστό του Γυμνάσιο Παραλιμνίου. Πέραν του ότι δεν υπάρχει ατμόσφαιρα ικανή να λυγίσει μεγάλους αντιπάλους όπως συνέβαινε στο παρελθόν, χάνονται σημαντικά έσοδα τόσο από τα εισιτήρια, όσο και από τις χορηγίες που θα έφερνε ένα γεμάτο γήπεδο μέσα στο Παραλίμνι.
Οικονομικές απώλειες υπάρχουν και από τις ακαδημίες, καθώς το νυν γήπεδο δεν εμπνέει πλέον γονείς και παιδιά να προσέλθουν για άθληση. Ένα γήπεδο 20 και πλέων χρόνων με πάμπολλες φιλότιμες «επεμβάσεις» για να αντέξει στο χρόνο. Και είναι κρίμα, καθώς πρόκειται για μια ομάδα που έχει αναδείξει μεγάλες δόξες της κυπριακής καλαθόσφαιρας, με τρανό παράδειγμα αυτό του αρχηγού της Εθνικής ομάδας, Παναγιώτη Τρισόκκα.
Οι υποδομές του συλλόγου με τα αναπτυξιακά τμήματα, ομάδες νεαρών ηλικιών και υψηλό φρόνιμα παραμένουν σε άρτιο επίπεδο εγρήγορσης ως προς την οργάνωσή τους, αλλά σίγουρα αποτελεί απαράδεκτο για το Σωματείο της Ε.Ν.Π αλλά και για την Κοινότητα του Παραλιμνίου γενικότερα η τεράστια αυτή έλλειψη. Προς το παρόν αναμένουμε όπως και οι ιθύνοντες στο ακουστικό. Θα συγκινηθούν τελικά κάποιοι ή θα γίνει αυτό που συνηθίσαμε σε αυτό τον τόπο; Για να δούμε τι εξελίξεις θα υπάρξουν…
